fot. Magdalena Kumorowicz
warsztaty i pracownie
21-23 lipca
Karolina Plachá:
Moja propozycja warsztatu rysunkowego
uczestnictwo nieodpłatne
Mogła by to być grupa reportersko-rysownicza, która by pracowała przez cały czas. Na początku krótkie seminarium o możliwościach mówienia przez rysunek. O czym się da mówić przez rysunek, jak działa komiks, dlaczego jest tak używany i popularny, nad jakimi tematami często pracuje. (Wydaje mi się, że komiks po prostu jest idealną formą dla Wioski Teatralnej, jej tematów i działalności).
Później moglibyśmy pracować na przykład przez kilka dni tak, że rano byśmy się spotykali, mówili o tym co się zdarzyło na Wiosce i w okolicy, o czym kto chce mówić i co zaznaczyć. Na prace przeznaczony by był i dzień i noc. Moglibyśmy rysować tematy Wioski, spektakle, ludzi w okolicy, wyprawy do lasu, dyskusje, obiady u Eli. Jak o tym myślę, widzę niesamowite możliwości. Zawsze rano byśmy sobie pokazywali, umawiali się i dyskutowali nad rysunkami.
Na końcu zaistniałby dziennik Wioski Teatralnej. Moglibyśmy później zrobić skan, opracować w komputerze i wydrukować. Moglibyśmy niektóre rysunki dać do gazetki festiwalowej.
Karolina Plachá – wielokrotna uczestniczka Wioski Teatralnej, współautorka prezentowanych na festiwalu spektakli pt. Kabul, Bagdad, Ar Raqquah, Maarran… (2014) oraz Kaukaskie arabeski (2013) praskiego zespołu TEĎ NÁDECH A LEŤ i kolażu zdjęć, dźwięków, poezji i opowieści Droga do świątyni i z powrotem (2011). Autorka plakatu Wioski Teatralnej 2015, rysunków Archiwum Dziadówka na stronie www Teatru oraz prezentowanego na ubiegłorocznej Wiosce pracy Holocaust jabłek. Współzałożycielka I animatorka niezależnego ośrodka Chaloupka w Pradze czeskiej.
Karolina Plachá:
Moja propozycja warsztatu rysunkowego
uczestnictwo nieodpłatne
Mogła by to być grupa reportersko-rysownicza, która by pracowała przez cały czas. Na początku krótkie seminarium o możliwościach mówienia przez rysunek. O czym się da mówić przez rysunek, jak działa komiks, dlaczego jest tak używany i popularny, nad jakimi tematami często pracuje. (Wydaje mi się, że komiks po prostu jest idealną formą dla Wioski Teatralnej, jej tematów i działalności).
Później moglibyśmy pracować na przykład przez kilka dni tak, że rano byśmy się spotykali, mówili o tym co się zdarzyło na Wiosce i w okolicy, o czym kto chce mówić i co zaznaczyć. Na prace przeznaczony by był i dzień i noc. Moglibyśmy rysować tematy Wioski, spektakle, ludzi w okolicy, wyprawy do lasu, dyskusje, obiady u Eli. Jak o tym myślę, widzę niesamowite możliwości. Zawsze rano byśmy sobie pokazywali, umawiali się i dyskutowali nad rysunkami.
Na końcu zaistniałby dziennik Wioski Teatralnej. Moglibyśmy później zrobić skan, opracować w komputerze i wydrukować. Moglibyśmy niektóre rysunki dać do gazetki festiwalowej.
Karolina Plachá – wielokrotna uczestniczka Wioski Teatralnej, współautorka prezentowanych na festiwalu spektakli pt. Kabul, Bagdad, Ar Raqquah, Maarran… (2014) oraz Kaukaskie arabeski (2013) praskiego zespołu TEĎ NÁDECH A LEŤ i kolażu zdjęć, dźwięków, poezji i opowieści Droga do świątyni i z powrotem (2011). Autorka plakatu Wioski Teatralnej 2015, rysunków Archiwum Dziadówka na stronie www Teatru oraz prezentowanego na ubiegłorocznej Wiosce pracy Holocaust jabłek. Współzałożycielka I animatorka niezależnego ośrodka Chaloupka w Pradze czeskiej.